THAILAND vierde deze week 20 jaar geleden dat de verwoestende tsunami op Tweede Kerstdag plaatsvond, een van de dodelijkste natuurrampen in de moderne geschiedenis, die ongeveer 230,000 levens eiste in een tiental landen.
Op 26 december 2004 vond er een enorme aardbeving met een kracht van 9.1 op de schaal van Richter plaats voor de kust van Sumatra, Indonesië. Deze aardbeving veroorzaakte kolossale golven die over de kustgebieden van Indonesië, Thailand, Sri Lanka, India en zelfs Oost-Afrika raasden. De ramp ontheemde ongeveer 1.7 miljoen mensen en liet een onvoorstelbare verwoesting achter.
In Banda Aceh, een van de zwaarst getroffen gebieden, verzamelden overlevenden en familieleden zich bij massagraven om de slachtoffers te eren. In het dorp Ulee Lheue, waar meer dan 14,000 onbekende slachtoffers begraven liggen, betuigden rouwenden hun respect, velen openlijk huilend terwijl ze hun dierbaren herdachten.
In Thailand In de provincie Phang Nga werden ceremonies gehouden ter herdenking van de duizenden mensen die omkwamen, waaronder veel internationale toeristen. Op vergelijkbare wijze bezochten overlevenden en families in Sri Lanka het kustdorp Peraliya, waar bijna 2,000 passagiers aan boord van de 'Queen of the Sea'-trein omkwamen toen de golf toesloeg. Slechts een handvol mensen overleefde.
Ook in India werden herdenkingsbijeenkomsten gehouden, waarbij mensen symbolisch bloemblaadjes strooiden en melk in de Golf van Bengalen goten.
Sir Keir Starmer, de Britse premier, erkende de verjaardag en zei: "Deze week is het 20 jaar geleden dat de verwoestende tsunami in de Indische Oceaan het leven kostte aan zovelen. Mijn gedachten zijn bij degenen die geliefden verloren en de miljoenen die getroffen zijn door de ramp, evenals bij degenen die hielpen bij het herstel."
In Atjeh, waar golven hoogtes van 167 voet bereikten en vloedwater tot drie mijl landinwaarts doordrong, hebben uitgebreide wederopbouwwerkzaamheden de regio getransformeerd. Scholen, ziekenhuizen en huizen zijn met verbeterde veerkracht herbouwd, dankzij aanzienlijke internationale steun.
Langs kwetsbare kustlijnen zijn inmiddels systemen voor vroegtijdige waarschuwing geïnstalleerd, waardoor er in geval van een nieuwe tsunami belangrijke minuten zijn voor evacuatie.
Jaarlijkse herdenkingen spelen nog steeds een belangrijke rol bij het levend houden van de herinnering aan de slachtoffers en bij het onderwijzen van jongere generaties over hoe zij zich kunnen voorbereiden op rampen.
Twintig jaar later is de tsunami op Tweede Kerstdag nog steeds een pijnlijke herinnering aan de immense kracht van de natuur en de blijvende kracht van de menselijke geest in het licht van een tragedie.
TSUNAMI OP TWEEDE KERSTDAG: EEN OLIFANT BRACHT MIJ IN VEILIGHEID
Amber Mason uit Milton Keynes was pas acht jaar oud toen ze de tsunami op Tweede Kerstdag in Thailand overleefde dankzij een olifant genaamd Ningnong.
Amber was op vakantie met haar moeder en stiefvader in Phuket toen de aardbeving toesloeg. Die ochtend reed ze met Ningnong naar het strand als onderdeel van haar gebruikelijke routine bij de kinderclub.
Amber herinnerde zich het moment en zei: "Ik zag dat het water heel ver was teruggelopen, waardoor er hobbelig zand en vis achterbleef. Toen begonnen alle dieren weg te rennen."
Toen het water begon te stromen, trok Ningnong, geleid door zijn instinct, zich terug van de handler en droeg Amber naar veiligheid op een betonnen podium bij het hotel. "Ik kon zien dat de dieren wisten wat er gaande was," zei ze.
Het hotel, omgeven door lagunes, werd niet zo ernstig getroffen als andere gebieden en Ambers familie kon op oudejaarsavond naar huis terugkeren.
Ambers buitengewone verhaal inspireerde later de beroemde auteur Michael Morpurgo om het kinderboek Running Wild te schrijven, dat later werd bewerkt tot een toneelstuk. Amber kreeg de kans om Morpurgo en de cast te ontmoeten, en beschreef het als een onvergetelijke ervaring.
Amber reflecteerde op de gebeurtenissen en zei: "Je wordt er echt dankbaar voor alles wat je is overkomen. Dingen gebeuren om een reden, en dit was mijn reden — je moet gewoon het leven ten volle leven."
Haar verhaal is een bewijs van de ongelooflijke band tussen mens en dier en van de instincten die soms de kloof tussen overleving en tragedie overbruggen.
